Dit artikel gaat over anti-epileptica, voorgeschreven bij epilepsie. Zowel de behandelwijze, interacties, bijwerkingen als specifieke aandachtspunten worden besproken.
Epilepsie is een klinische diagnose die primair wordt gesteld op basis van de anamnese en de aanvalsbeschrijving. De defi nitie luidt dat het een aandoening van de hersenen betreft waarbij minstens één epileptische aanval optreedt en die gekenmerkt wordt door een voortdurende predispositie tot het genereren van epileptische aanvallen en door de neurobiologische, cognitieve, psychologische en sociale gevolgen.1 Om de juiste medicatie te kiezen is het van belang epilepsie te classifi ceren op basis van aanvalstype en epilepsiesyndroom.
In Nederland zijn ongeveer 84.000 patiënten met actieve epilepsie; dat wil zeggen, dat zij in de afgelopen vijf jaar aanvallen hebben gehad of nog anti-epileptica gebruiken.