De ziekte van Parkinson is een progressieve neurodegeneratieve aandoening. Meestal treft de aandoening patiënten boven de 60 jaar en komt evenveel voor bij mannen als bij vrouwen.
Door demografische ontwikkelingen wordt er een toename verwacht van het aantal patiënten in de komende jaren.1 In de eerste jaren verloopt de behandeling met medicatie veelal zonder complicaties, maar na verloop van tijd treden er veranderingen op en spreekt men van ‘wearingoff’ of ‘end-of-dose’. Ook komen dystonieën voor.
Dit artikel geeft aan de hand van een casus, waarin het klinisch redeneren is geïntegreerd, meer inzicht in wat deze begrippen inhouden.