Hoewel ze al jaren ‘aanvallen’ had, was het de laatste keer zo erg dat ze toch maar de dienstdoende huisarts had gebeld. Deze had op zijn beurt de eigen huisarts geadviseerd haar op korte termijn te verwijzen naar de neuroloog, mede omdat ze zwanger was en naar de mening van de huisarts wel heel bijzondere aanvallen had. Ze was nooit eerder bij een neuroloog geweest!
Naar bleek had ze al vanaf haar tiende jaar aanvallen die ze als volgt beschreef. Eerst ziet ze flitsen met kartelranden, daarna valt een deel van het gezichtsveld uit, vervolgens krijgt ze, altijd rechts, bonkende hoofdpijn waarbij ze misselijk is en nog net niet hoeft te braken. Daarbij heeft ze last van licht- en geluidschuwheid.