Osteoporose is een aandoening van het skelet met een verhoogd risico op fracturen. Deze fracturen hebben grote gevolgen voor zowel de patiënt als de gezondheidszorg en de economie. Voor patiënten heeft een fractuur grote impact op morbiditeit, mortaliteit en kwaliteit van leven.
De meest voorkomende plaatsen van fracturen bij osteoporose zijn pols, heup en wervels. Verreweg de meeste osteoporosepatiënten hebben pas na een (eerste) fractuur de diagnose gekregen. Dit betekent dat de aandoening vaak pas laat wordt ontdekt. De beschikbare behandeling wordt in veel gevallen niet optimaal toegepast of opgevolgd.
Behalve het herkennen van wervelfracturen kunnen verpleegkundigen een signalerende functie hebben als het om risicofactoren gaat zoals een laag lichaamsgewicht, hoog valrisico, lage calciuminname, onvoldoende vitamine D, gebrek aan lichaamsbeweging, roken en alcoholgebruik.
Ook is het belangrijk de aandoeningen en de medicatie te kennen waarbij er een verhoogd risico op osteoporose is. Voorkomen is beter dan breken!