Palliatief redeneren: misselijkheid en braken

Palliatieve zorg is gericht op de behandeling van symptomen en begeleiding van patiënten voor wie genezing niet meer mogelijk is. De palliatieve fase start op het moment dat duidelijk wordt dat de ziekte ongeneeslijk is en eindigt met de zorg voor nabestaanden (zie figuur 1).
De zorg in de palliatieve fase streeft de hoogst mogelijke kwaliteit van leven en kwaliteit van sterven na. Gedurende de palliatieve fase spelen er vaak meerdere symptomen of problemen tegelijkertijd die de kwaliteit van leven negatief beïnvloeden. Adequate symptoombestrijding levert kwaliteitswinst voor de patiënt op en is een essentieel onderdeel van de palliatieve zorg. Misselijkheid en braken zijn symptomen die vaak voorkomen en grote impact hebben op de kwaliteit van leven. In 2014 is de landelijke richtlijn Misselijkheid en braken herzien.1
Deze richtlijn staat centraal in de casus van dit artikel. De casus wordt beschreven vanuit de methodiek ‘palliatief redeneren’, een toegepaste vorm van klinisch redeneren.